مای آن‌ها
جدا از اینکه یه ادم چقدر خوب یا بد، خاص یا عام باشه، برای منی که خیلی تحت تاثیر محیط و فضا و آدم‌ها قرار میگیرم مهم اینه که منی که اطرف این آدم‌ها شکل میگیره چه مدلیه. یعنی کدوم من پررنگ میشه اطرافشون. من خجالتی، من مضطرب، من بیخیال، من شاد و خلاق، من با اعتماد به نفس و سرحال، من بی اعتماد به نفس نگران و و و کلی ترکیب دیگه که می‌تونه بسته به شخص مقابل، برخورد و حال و هواش بشه اون کسی که اون از من میبینه و میشناسه...
خب این خیلی بده. این حد از تحت تاثیر طرف مقابل و حال و هواش قرار گرفتن. مخصوصا در ارتباط با آدم‌های دوقطبی. پسهمینجا اعلام میکنم برخلاف فلانی من اصلا حس نمیکنم در ارتباط بودن با یه آدم دو قطبی خیلی جذابه. چون من ازینکه با حال خوب و بد یه آدم بالا و پایین بشم، بی دلیل باهام خوب و بد بشن حال نمیکنم. مهمتر اینکه در ارتباط با ادم‌ها دو قطبی همش نگران خواهم بود که کی حوصله‌اش سر میره یا این روی خوش فرو میریزه و قراره با یک عزیز بی عصاب و حوصله مواجه بشم...و خیلی چیزهای دیگه.
نمیدونم چرا منی که اطراف دوست دوقطبیم شکل میگیره، گیج، حواس پرت،خودزن، مضطرب، ناامن، نگران، بدون اعتماد به نفس، شاکی و کوته فکره...اخ چقدر از این من ناراضی ام و براش دل میسوزونم.
بنظر شما در ارتباط بودن با آدم‌های دو قطبی (دچار افسردگی/شیدایی) و یا کلا مودی چطوریه؟
باید خیلی قوی باشی که بالا پایین شدن‌ها رو تحمل کنی