فلج کلامی
جمعه, ۲۷ خرداد ۱۴۰۱، ۰۹:۲۷ ق.ظ
فلج کلامی، فلج شدن کلامی، حتما چیزی در جایی در رابطه با این عارضه باید وجود داشته باشد.
نیروانای نارس
|من این حروف نوشتم چنانکه غیر ندانست/توهم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی|
:)
نیروانا: عمق آرامش ذهن و پاکی مطلق ،بعدی از زندگانی خالی از زمان و مکان.
دازاین: آنجا بودن.
شاید از اینرو که دازاین کاملاً بی‌بهره از فهم پیشاپیشی و یقینی‌ِ هستی‌شناسانه‌ای است که بتواند پاسخ‌گوی این «جا»یی که از آن آمده‌ایم و بدان می‌رویم، باشد.
همایونی انگار مقاله نوشته تعریف مفاهیم میکنه. اینجا هم کارکردی نداره جز بلغور روزنوشت‌هایی که اون بیرون بهتره گوشی خرج شنیدنش نشه، از فرط استخفاف و چرندی ولی خب باس گفت محض ادامه ی حیات مثلا.
طبقه بندی موضوعی
-
کاف
(۲)
کلمات کلیدی
بایگانی
- فروردين ۱۴۰۳ (۱)
- بهمن ۱۴۰۲ (۱)
- آذر ۱۴۰۲ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۲ (۲)
- اسفند ۱۴۰۱ (۲)
- بهمن ۱۴۰۱ (۳)
- دی ۱۴۰۱ (۱)
- آبان ۱۴۰۱ (۱)
- شهریور ۱۴۰۱ (۱)
- مرداد ۱۴۰۱ (۲)
- خرداد ۱۴۰۱ (۲)
- ارديبهشت ۱۴۰۱ (۱)
- فروردين ۱۴۰۱ (۲)
- دی ۱۴۰۰ (۳)
- آذر ۱۴۰۰ (۴)
- آبان ۱۴۰۰ (۲)
- مهر ۱۴۰۰ (۱)
- تیر ۱۴۰۰ (۱)
- خرداد ۱۴۰۰ (۱)
- ارديبهشت ۱۴۰۰ (۱)
- شهریور ۱۳۹۷ (۱)
- خرداد ۱۳۹۷ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۳)
- مرداد ۱۳۹۶ (۵)
- تیر ۱۳۹۶ (۶)
- خرداد ۱۳۹۶ (۴)
- فروردين ۱۳۹۶ (۲)
- اسفند ۱۳۹۵ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۲)
- آبان ۱۳۹۵ (۳)
- مهر ۱۳۹۵ (۲)
- شهریور ۱۳۹۵ (۳)
- مرداد ۱۳۹۵ (۲)
- تیر ۱۳۹۵ (۱)
- خرداد ۱۳۹۵ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۲)
- فروردين ۱۳۹۵ (۳)
- اسفند ۱۳۹۴ (۱)
- بهمن ۱۳۹۴ (۲)
- دی ۱۳۹۴ (۱)
- آذر ۱۳۹۴ (۳)
- آبان ۱۳۹۴ (۴)
- مهر ۱۳۹۴ (۸)
آخرین مطالب
-
۰۳/۰۱/۳۱AGAIN AND AGAIN AND AGAIN.
-
۰۲/۱۱/۲۷This Friday
-
۰۲/۰۹/۱۱توییتر
-
۰۲/۰۲/۲۸داستان بیخونهها
-
۰۲/۰۲/۰۴خفگی
-
۰۱/۱۲/۱۷پروانههای خشمگین
-
۰۱/۱۲/۰۴از انگل امید
-
۰۱/۱۱/۲۷آزادی در ناامیدی است.
-
۰۱/۱۱/۲۶عاشق زرهپوش
-
۰۱/۱۱/۱۲بند جیم.
امید به سان ستاره‌ای غلتیده در قیر سیاه شب
پنجشنبه, ۱۹ خرداد ۱۴۰۱، ۱۲:۳۶ ق.ظ
فرورونده در سیاهی فزاینده. این همان چیزی بود که من بودم. اگر میماندم، اگر بمانم.
دست و پا زدنم تلاشی بود برای گریز، جهد غریقی در سیاهی قیر مانند. حال بلندترین گام این فرار. اگر نگریزم، اگر بلغزم، اگر سیاهی از سرم بگذرد...
عصایت را با خونسردی و احتیاط از اینکه مبادا از سیاهی این شب قطره‌ای بر آن بنشیند بر سرم میگذاری. میبینم که فرو میروم. میبینم که با چشمانت مرگم را نوید میدهی و با اینهمه دستانم را به علامت تسلیم بالا میبرم. تو اما با چابکی عصایت را از سیاهی شب من میدزدی، مبادا که لکه‌ای بر آن بنشیند و بر روشنایی پرتلألو روزهایت اثری از من باقی بگذارد.